» شنیدن و دانلود فایل‌های صوتی این جلسه:
 
      فایل‌های صوتی این جلسه را می‌توانید با استفاده از جعبهٔ زیر گوش کنید و یا دانلود کنید:

     اگر از طریق جعبهٔ فوق موفق نشدید، با مراجعه به صفحهٔ آرشیو می‌توانید فایل‌ها را دانلود کنید. -> صفحهٔ آرشیو

» متن داستان این جلسه:

     + پس از شنیدن و خواندن داستان، در صورت تمایل، نظر و تفسیر خود را از طریق بخش "پیام‌ها و نظرات" در پایین همین صفحه، می‌توانید ارسال نمائید.

دفتر اول، بيت 2981 به بعد

كبودى زدن قزوينى بر شانه‌گاه، صورت شير و پشيمان شدن او به سبب زخم سوزن

‏
اين حكايت بشنو از صاحب‌بيان                در طريق و عادت قزوينيان‏
بر تن و دست و كتف‌ها بی‌گزند               از سر سوزن کبودی‌ها زنند

سوى دلاكى بشد قزوينى‌يي                 كه كبودم زن، بكن شيرينى‏يي
گفت چه صورت زنم اى پهلوان؟               گفت برزن صورت شير ژيان‏

طالعم شير است، نقش شير زن            جهد كن رنگ كبودى سير زن‏
گفت بر چه موضعت صورت زنم؟              گفت بر شانه‏گهم زن آن رقم‏
چون كه او سوزن فرو بردن گرفت            درد آن در شانگه مسكن گرفت‏
پهلوان در ناله آمد كاى سنى                 مر مرا كشتى، چه صورت مى‏زنى؟‏
گفت آخر شير فرمودى مرا                     گفت از چه عضو كردى ابتدا؟
گفت از دُمگاه آغازيده‏ام                         گفت دم بگذار اى دو ديده‏ام‏
از دُم و دُمگاه شيرم دَم گرفت                دُمگه او دَمگهم محكم گرفت‏
شير بى‏دم باش گو اى شير ساز            كه دلم سستى گرفت از زخم گاز
جانب ديگر گرفت آن شخص زخم            بى‏محابا، بى‏مواسائی و رحم‏
بانگ زد او كاين چه اندام است از او؟       گفت او گوش است این ای نیکخو
گفت تا گوشش نباشد اى حکيم            گوش را بگذار و كوته كن گليم
جانب ديگر خلش آغاز كرد                     باز قزوينى فغان را ساز كرد
كاين سوم جانب چه اندام است نيز؟       گفت اين است اشكم شير اى عزيز
گفت گو اشكم نباشد شير را                خود چه اشكم بايد این ادبیر را؟
خيره شد دلاك و بس حيران بماند           تا به دير انگشت در دندان بماند
بر زمين زد سوزن آن دم اوستاد              گفت در عالم كسى را اين فتاد؟
شير بی دُم و سر و اشكم كه ديد؟         اينچنين شيرى خدا خود نآفرید
چون نداری طاقت سوزن زدن                 از چنین شیر ژیان رو دم مزن
اى برادر صبر كن بر درد نيش                 تا رهى از نيش نفس شوم خويش‏
كان گروهى كه رهيدند از وجود              چرخ و مهر و ماهشان آرد سجود
هر كه مُرد اندر تن او نفس گبر               مر ورا فرمان برد خورشيد و ابر
چون دلش آموخت شمع افروختن            آفتاب او را نيارد سوختن‏
خار جمله لطف چون گل مى‏شود            پيش جزوى كو بر كل میشود
گر همى‏خواهى كه بفروزى چو روز          هستى همچون شب خود را بسوز
هستیت در هستِ آن هستى نواز          همچو مس در كيميا اندر گداز
در من و ما سخت كرده‌ستى تو دست     هست اين جملهء خرابى از "دو" هست

             --------------------                                    

گر به هر زخمي تو پركينه شوي              پس كجا بي صيقل آيينه شوي

صبر گنج است اي برادر صبر كن              تا صفا يابي تو زاين رنج كهن

صبر و خاموشي جذوب رحمت است        وين نشان جستن نشان علت است

گر سخن خواهي که گويي چون شکر      صبر کن از حرص و اين حلوا مخور

صبر باشد مشتهاي زيرکان                    هست حلوا آرزوي کودکان

هرکه صبر آورد گردون بر رود                   هرکه حلوا خورد واپس‌تر رود

رزق آيد پيش هرکه صبر جست               رنج کوشش‌ها ز بي‌صبري توست

گر تو را صبري بدي رزق آمدي                 خويشتن چون عاشقان بر تو زدي

" چون گهر در بحر گويد: "بحر کو؟"           وآن خيال چون صدف ديوار او

   گفتن آن "کو؟" حجابش مي‌شود          ابر تاب آفتابش مي‌شود

   تو ببند آن چشم و خود تسليم کن        خويشتن بيني در آن شهر کهن!"

عاقبت جوينده يابنده بود                        که فرج از صبر زاينده بود

تو چه داني ذوق صبر اي شيشه‌دل         خاصه صبر از بهر آن شمع چگل

من عجب دارم ز جوياي صفا                   كاو رمد در وقت صيقل از جفا

زندگي در مردن و در محنت است            آب حيوان در درون ظلمت است

پروريدن جسم را دل‌مردگي است            رنج اين تن روح را پايندگي است

عاشقان آنگه شراب جان كشند              كه بدست خويش خوبانشان كشند

بس عداوت‌ها كه آن ياري بود                 بس خرابي‌ها كه معماري بود

گر خضر در بحر كشتي را شكست          صد درستي در شكست خضر هست

آن كسي را كش چنين شاهي كشد       سوي تخت و بهترين جاهي كشد

نيم جان بستاند و صد جان دهد              آنچه اندر وهم نايد آن دهد

      راه جان مر جسم را ويران كند                بعد از آن ويراني آبادان كند

  
نظرات دوستان: