صحبت دربارهٔ مفهوم درد در مثنوی معنوی و عرفان

 ١. شرح حکایت "پرسيدن معشوقى از عاشق غريب خود كه از شهرها كدام شهر را خوشتر يافتى و انبوه‏تر و محتشم‏تر و پر نعمت‏تر و دل‌گشاتر"

 ۲. بحث آزاد دربارهٔ فایل‌های صوتی تجربه‌های دوستان

 صحبت دربارهٔ مفهوم درد...

                                                          ---------------

 ١. شرح حکایت "پرسيدن معشوقى از عاشق غريب خود كه از شهرها كدام شهر را خوشتر يافتى و انبوه‏تر و محتشم‏تر و پر نعمت‏تر و دل‌گشاتر" ۲. بحث آزاد دربارهٔ فایل‌های صوتی تجربه‌های دوستان ۳. شرح غزل شماره 806 دیوان شمس



دفتر اول، بیت 1896 (برای دیدن متن فارسی و ترجمهٔ انگلیسی بخشی از این ابیات، اینجــا کلیک کنید.)

ای برادر عقل یکدم با خود آر                   دم بدم در تو خزانست و بهار

باغ دل را سبز و تر و تازه بین                   پر ز غنچه و ورد و سرو و یاسمین

ز انبهی برگ پنهان گشته شاخ               ز انبهی گل نهان صحرا و کاخ

این سخنهایی که از عقل کلست             بوی آن گلزار و سرو و سنبلست

بوی گل دیدی که آنجا گل نبود                 جوش مل دیدی که آنجا مل نبود

بو قلاووزست و رهبر مر ترا                       می‌برد تا خلد و کوثر مر ترا

بو دوای چشم باشد نور ساز                   شد ز بویی دیدهٔ یعقوب باز

بوی بد مر دیده را تاری کند                      بوی یوسف دیده را یاری کند

تو که یوسف نیستی یعقوب باش             همچو او با گریه و آشوب باش

بشنو این پند از حکیم غزنوی                   تا بیابی در تن کهنه نوی

ناز را رویی بباید همچو ورد                       چون نداری گرد بدخویی مگرد

زشت باشد روی نازیبا و ناز                       سخت باشد چشم نابینا و درد

پیش یوسف نازش و خوبی مکن                جز نیاز و آه یعقوبی مکن

معنی مردن ز طوطی بد نیاز                     در نیاز و فقر خود را مرده ساز

تا دم عیسی ترا زنده کند                         همچو خویشت خوب و فرخنده کند

از بهاران کی شود سرسبز سنگ               خاک شو تا گل نمایی رنگ رنگ

سالها تو سنگ بودی دل‌خراش                   آزمون را یک زمانی خاک باش



----

دفتر اول، بیت 817 (برای دیدن متن فارسی و ترجمهٔ انگلیسی این ابیات، اینجــا کلیک کنید.)


چون خدا خواهد که‌مان یاری کند            میل ما را جانب زاری کند

ای خنک چشمی که آن گریان اوست      وی همایون دل که آن بریان اوست

آخر هر گریه آخر خنده‌ایست                 مرد آخربین مبارک بنده‌ایست

هر کجا آب روان سبزه بود                     هر کجا اشکی روان رحمت شود

---

در درون خود بیافزا درد را تا ببینی سرخ و سبز و زرد را

كی ببینی سبز و سرخ و بور را          تا ببینی پیش از این سه نور را
نیست دید رنگ بی نور برون             همچنین رنگ خیال اندرون
نور نور چشم خود نور دل است         نور چشم از نور دل ها حاصل است
باز نور نور دل، نور خداست               كاو زنور عقل و حس پاك و جداست



---------


غزل شماره 806 از دیوان شمس:

یا رب این بوی خوش از روضه جان می آید                یا نسیمیست کز آن سوی جهان می آید
یا رب این آب حیات از چه وطن می جوشد               یا رب این نور صفات از چه مکان می آید
عجب این غلغله از جوق ملک می خیزد                   عجب این قهقهه از حور جنان می آید
چه سماعست که جان رقص کنان می گردد              چه صفیرست که دل بال زنان می آید
چه عروسیست چه کابین که فلک چون تتقیست       ماه با این طبق زر به نشان می آید
چه شکارست که این تیر قضا پرانست                     ور چنین نیست چرا بانگ کمان می آید
مژده مژده همه عشاق بکوبید دو دست                  کانک از دست بشد دست زنان می آید
از حصار فلکی بانگ امان می خیزد                        وز سوی بحر چنین موج گمان می آید
چشم اقبال به اقبال شما مخمورست                    این دلیلست که از عین عیان می آید
برهیدیت از این عالم قحطی که در او                      از برای دو سه نان زخم سنان می آید
خوشتر از جان چه بود جان برود باک مدار               غم رفتن چه خوری چون به از آن می آید
هر کسی در عجبی و عجب من اینست                 کو نگنجد به میان چون به میان می آید
بس کنم گر چه که رمزست بیانش نکنم                 خود بیان را چه کنیم جان بیان می آید
 

نظرات دوستان:

» برای نوشتن نظرتان درباره داستان یا هر موضوع مرتبط با این جلسه، به قسمت "پیامها و نظرات" در همین صفحه(پایین‌) مراجعه کنید.