+ پس از خواندن داستان، در صورت تمایل، نظر و تفسیر خود را از طریق بخش "پیام‌ها و نظرات" در پایین صفحه، ارسال نمائید.

 

گفتمش پوشيده خوشتر سر يار                   خود تو در ضمن حکايت گوش دار

خوشتر آن باشد که سر دلبران                    گفته آيد در حديث ديگران

دفتر دوم، بيت 1192

كلوخ انداختن تشنه از سر ديوار در جوي آب

بر لب جو بود ديواري بلند                             بر سر ديوار تشنهء دردمند 

مانعش از آب آن ديوار بود                             از پي آب او چو ماهي زار بود 

ناگهان انداخت او خشتي در آب                    بانگ آب آمد به گوشش چون خطاب 

چون خطاب يار شيرين لذيذ                         مست كرد آن بانگ آبش چون نبيذ 

از صفاي بانگ آب آن ممتحن                        گشت خشت‌انداز از آنجا خشت‌كن 

آب مي‌زد بانگ يعني هي ترا                       فايده چه زين زدن خشتي مرا 

تشنه گفت آبا مرا دو فايده‌ست                     من ازين صنعت ندارم هيچ دست 

فايده اول سماع بانگ آب                             كو بود مر تشنگان را چون رباب 

بانگ او چون بانگ اسرافيل شد                    مرده را زين زندگي تحويل شد 

يا چو بانگ رعد ايام بهار                             باغ مي‌يابد ازو چندين نگار 

يا چو بر درويش ايام زكات                           يا چو بر محبوس پيغام نجات 

چون دم رحمان بود كان از يمن                    مي‌رسد سوي محمد بي دهن 

يا چو بوي يوسف خوب لطيف                      مي‌زند بر جان يعقوب نحيف 

فايده ديگر كه هر خشتي كزين                    بر كنم آيم سوي ماء معين 

كز كمي خشت ديوار بلند                           پست‌تر گردد بهر دفعه كه كند 

پستي ديوار قربي مي‌شود                        فصل او درمان وصلي مي‌بود 

سجده آمد كندن خشت لزب                      موجب قربي كه واسجد واقترب 

تا كه اين ديوار عالي‌گردنست                     مانع اين سر فرود آوردنست 

سجده نتوان كرد بر آب حيات                     تا نيابم زين تن خاكي نجات 

بر سر ديوار هر كو تشنه‌تر                         زودتر بر مي‌كند خشت و مدر 

هر كه عاشقتر بود بر بانگ آب                    او كلوخ زفت‌تر كند از حجاب 

او ز بانگ آب پر مي تا عنق                        نشنود بيگانه جز بانگ بلق

                                                 -------------

         اختلاف خلق از نام اوفتاد                چون بمعني رفت آرام اوفتاد

دفتر دوم، بيت 3681

منازعت چهار كس جهت انگور كي هر يكي به نام ديگر فهم كرده بود آن را

چار كس را داد مردي يك درم                        آن يكي گفت اين بانگوري دهم 

آن يكي ديگر عرب بد گفت لا                        من عنب خواهم نه انگور اي دغا 

آن يكي تركي بد و گفت اين بنم                   من نمي‌خواهم عنب خواهم ازم 

آن يكي رومي بگفت اين قيل را                    ترك كن خواهيم استافيل را 

در تنازع آن نفر جنگي شدند                        كه ز سر نامها غافل بدند 

مشت بر هم مي‌زدند از ابلهي                     پر بدند از جهل و از دانش تهي 

صاحب سري عزيزي صد زبان                        گر بدي آنجا بدادي صلحشان 

پس بگفتي او كه من زين يك درم                  آرزوي جمله‌تان را مي‌دهم 

چونك بسپاريد دل را بي دغل                       اين درمتان مي‌كند چندين عمل 

يك درمتان مي‌شود چار المراد                      چار دشمن مي‌شود يك ز اتحاد 

گفت هر يكتان دهد جنگ و فراق                    گفت من آرد شما را اتفاق 

پس شما خاموش باشيد انصتوا                     تا زبانتان من شوم در گفت و گو 

گر سخنتان مي‌نمايد يك نمط                       در اثر مايهء نزاعست و سخط 

گرمي عاريتي ندهد اثر                                گرمي خاصيتي دارد هنر 

سركه را گر گرم كردي ز آتش آن                    چون خوري سردي فزايد بي گمان 

زانك آن گرمي او دهليزيست                        طبع اصلش سرديست و تيزيست 

ور بود يخ‌بسته دوشاب اي پسر                    چون خوري گرمي فزايد در جگر

نظرات دوستان: