+ پس از خواندن داستان، در صورت تمایل، نظر و تفسیر خود را از طریق بخش "پیام‌ها و نظرات" در پایین صفحه، ارسال نمائید.
 

      خوشتر آن باشد که سر دلبران              گفته آيد در حديث ديگران

                  بشنويد اي دوستان اين داستان                خود حقيقت نقد حال ماست آن

دفتر چهارم، بیت 257

قصهء آن دباغ كي در بازار عطاران از بوي عطر و مشك بيهوش و رنجور شد

آن يكي افتاد بيهوش و خميد                      چونك در بازار عطاران رسيد 

بوي عطرش زد ز عطاران راد                       تا بگرديدش سر و بر جا فتاد 

هم‌چو مردار اوفتاد او بي‌خبر                       نيم روز اندر ميان رهگذر 

جمع آمد خلق بر وي آن زمان                     جملگان لاحول‌گو درمان كنان 

آن يكي كف بر دل او مي براند                     وز گلاب آن ديگري بر وي فشاند 

او نمي‌دانست كاندر مرتعه                          از گلاب آمد ورا آن واقعه 

آن يكي دستش همي‌ماليد و سر                 وآن دگر كهگل همي آورد تر 

آن بخور عود و شكر زد به هم                       وآن دگر از پوششش مي‌كرد كم 

وآن دگر نبضش كه تا چون مي‌جهد               وان دگر بوي از دهانش مي‌ستد 

تا كه مي خوردست و يا بنگ و حشيش        خلق درماندند اندر بي‌هشيش 

پس خبر بردند خويشان را شتاب                 كه فلان افتاده است آن‌جا خراب 

كس نمي‌داند كه چون مصروع گشت            يا چه شد كور افتاد از بام طشت 

يك برادر داشت آن دباغ زفت                       گربز و دانا بيامد زود تفت 

اندكي سرگين سگ در آستين                    خلق را بشكافت و آمد با حنين 

گفت من رنجش همي دانم ز چيست           چون سبب داني دوا كردن جليست 

چون سبب معلوم نبود مشكلست               داروي رنج و در آن صد محملست 

چون بدانستي سبب را سهل شد               دانش اسباب دفع جهل شد 

گفت با خود هستش اندر مغز و رگ             توي بر تو بوي آن سرگين سگ 

تا ميان اندر حدث او تا به شب                    غرق دباغيست او روزي‌طلب 

پس چنين گفتست جالينوس مه                 آنچ عادت داشت بيمار آنش ده 

كز خلاف عادتست آن رنج او                       پس دواي رنجش از معتاد جو 

چون جعل گشتست از سرگين‌كشي           از گلاب آيد جعل را بيهشي 

هم از آن سرگين سگ داروي اوست            كه بدان او را همي معتاد و خوست 

الخبيثات الخبيثين را بخوان                       رو و پشت اين سخن را باز دان 

ناصحان او را به عنبر يا گلاب                      مي دوا سازند بهر فتح باب 

مر خبيثان را نسازد طيبات                       درخور و لايق نباشد اي ثقات 

رنج و بيماريست ما را اين مقال                  نيست نيكو وعظتان ما را به فال 

ما بلغو و لهو فربه گشته‌ايم                        در نصيحت خويش را نسرشته‌ايم 

هست قوت ما دروغ و لاف و لاغ                  شورش معده‌ست ما را زين بلاغ 

رنج را صدتو و افزون مي‌كنيد                      عقل را دارو به افيون مي‌كنيد 

معالجه کردن برادر دباغ دباغ را به خفیه به بوی سرگین

خلق را می‌راند از وی آن جوان              تا علاجش را نبینند آن کسان 

سر به گوشش برد هم‌چون رازگو            پس نهاد آن چیز بر بینی او 

کو به کف سرگین سگ ساییده بود         داروی مغز پلید آن دیده بود 

ساعتی شد مرد جنبیدن گرفت             خلق گفتند این فسونی بد شگفت 

کین بخواند افسون به گوش او دمید        مرده بود افسون به فریادش رسید 

هرکه را مشک نصیحت سود نیست        لاجرم با بوی بد خو کردنیست 

کرم کو زادست در سرگین ابد                می‌نگرداند به عنبر خوی خود 

تو بدان مانی، کز آن نوری تهی             زآنک بینی بر پلیدی می‌نهی

نظرات دوستان:

» برای نوشتن نظرتان درباره داستان یا هر موضوع مرتبط با این جلسه، به قسمت "پیامها و نظرات" در همین صفحه(پایین‌) مراجعه کنید.