+ پس از خواندن داستان، در صورت تمایل، نظر و تفسیر خود را از طریق بخش "پیام‌ها و نظرات" در پایین صفحه، ارسال نمائید.
 

دفتر سوم، بيت 1259

اختلاف كردن در چگونگى و شكل پيل

پيل اندر خانهء تاريك بود                                                     عرضه را آورده بودندش هنود

از براى ديدنش مردم بسى                                                 اندر آن ظلمت همى ‏شد هر كسى‏

ديدنش با چشم چون ممكن نبود                                        اندر آن تاريكى‏اش كف مى‏بسود

آن يكى را كف به خرطوم اوفتاد                                            گفت همچون ناودان است اين نهاد

آن يكى را دست بر گوشش رسيد                                       آن بر او چون بادبيزن شد پديد

آن يكى را كف چو بر پايش بسود                                         گفت شكل پيل ديدم چون عمود

آن يكى بر پشت او بنهاد دست                                           گفت خود اين پيل چون تختى بده ست‏

همچنين هر يك به جزوى كه رسيد                                       فهم آن مى‏كرد هر جا مى‏شنيد

از نظرگه گفتشان شد مختلف                                             آن يكى دالش لقب داد اين الف‏

در كف هر كس اگر شمعى بدى                                           اختلاف از گفتشان بيرون شدى‏

چشم حس همچون كف دست است و بس                           نيست كف را بر همهء او دست‏رس‏

چشم دريا ديگر است و كف دگر                                           كف بهل وز ديدهء دريا نگر

جنبش كفها ز دريا روز و شب                                              كف همى‏ بينى و دريا نى عجب‏

ما چو كشتيها بهم بر مى‏زنيم                                            تيره چشميم و در آب روشنيم‏

اى تو در كشتى تن رفته به خواب                                        آب را ديدى نگر در آب آب‏

این سخن هم ناقص است و ابترست                                    آن سخن که نیست ناقص آن سرست

گر بگوید زان بلغزد پای تو                                                   ور نگوید هیچ از آن ای وای تو

ور بگوید در مثال صورتی                                                    بر همان صورت بچفسی ای فتی

حرف حکمت خور که شد نور ستیر                                       ای تو نور بی‌حجب را ناپذیر

تا پذیرا گردی ای جان نور را                                                 تا ببینی بی‌حجب مستور را

چون ستاره سیر بر گردون کنی                                           بلک بی گردون سفر بی‌چون کنی

هوش را بگذار وانگه هوش‌دار                                              گوش را بر بند وانگه گوش دار

نه نگویم زانک خامی تو هنوز                                              در بهاری تو ندیدستی تموز

این جهان همچون درختست ای کرام                                    ما برو چون میوه‌های نیم‌خام

سخت گیرد خامها مر شاخ را                                              زانک در خامی نشاید کاخ را

چون بپخت و گشت شیرین لب‌گزان                                     سست گیرد شاخها را بعد از آن

چون از آن اقبال شیرین شد دهان                                        سرد شد بر آدمی ملک جهان

سخت‌گیری و تعصب خامی است                                        تا جنینی کار خون‌آشامی است

چیز دیگر ماند اما گفتنش                                                   با تو روح القدس گوید بی منش

تو یکی تو نیستی ای خوش رفیق                                       بلک گردونی ودریای عمیق

آن تو زفتت که آن نهصدتوست                                             قلزمست وغرقه گاه صد توست

دم مزن تا بشنوی از دم ز نان                                             آنچ نامد در زبان و در بیان

دم مزن تا بشنوی زان آفتاب                                               آنچ نامد درکتاب و در خطاب

دم مزن تا دم زند بهر تو روح                                                آشنا بگذار در کشتی نوح

نظرات دوستان:

» برای نوشتن نظرتان درباره داستان یا هر موضوع مرتبط با این جلسه، به قسمت "پیامها و نظرات" در همین صفحه(پایین‌) مراجعه کنید.