+ پس از خواندن داستان، در صورت تمایل، نظر و تفسیر خود را از طریق بخش "پیام‌ها و نظرات" در پایین صفحه، ارسال نمائید.
 

دفتر چهارم، بيت 1533

چاليش عقل با نفس همچون تنازع مجنون با ناقه، ميل مجنون سوي حره ميل ناقه واپس سوي کره، چنانک گفت مجنون: هوی ناقتي خلفي و قدامي الهوي و اني و اياها لمختلفان

هم‌چو مجنون‌اند و چون ناقه‌ش يقين            مي‌کشد آن پيش و اين واپس به کين

ميل مجنون پيش آن ليلي روان                   ميل ناقه پس پي کره دوان

يک دم ار مجنون ز خود غافل بدي                ناقه گرديدي و واپس آمدي

عشق و سودا چونک پر بودش بدن              مي‌نبودش چاره از بي‌خود شدن

آنک او باشد مراقب عقل بود                       عقل را سوداي ليلي در ربود

ليک ناقه بس مراقب بود و چست                چون بديدي او مهار خويش سست

فهم کردي زو که غافل گشت و دنگ              رو سپس کردي به کره بي‌درنگ

چون به خود باز آمدي ديدي ز جا                 کو سپس رفتست بس فرسنگها

در سه روزه ره بدين احوالها                        ماند مجنون در تردد سالها

گفت اي ناقه چو هر دو عاشقيم                  ما دو ضد پس همره نالايقيم

نيستت بر وفق من مهر و مهار                    کرد بايد از تو صحبت اختيار

اين دو همره يکدگر را راه‌زن                         گمره آن جان کو فرو نايد ز تن

جان ز هجر عرش اندر فاقه‌اي                      تن ز عشق خاربن چون ناقه‌اي

جان گشايد سوي بالا بالها                         در زده تن در زمين چنگالها

تا تو با من باشي اي مرده‌ي وطن                پس ز ليلي دور ماند جان من

روزگارم رفت زين گون حالها                        هم‌چو تيه و قوم موسي سالها

خطوتيني بود اين ره تا وصال                       مانده‌ام در ره ز شستت شصت سال

راه نزديک و بماندم سخت دير                     سير گشتم زين سواري سيرسير

سرنگون خود را از اشتر در فکند                   گفت سوزيدم ز غم تا چندچند

تنگ شد بر وي بيابان فراخ                          خويشتن افکند اندر سنگلاخ

آنچنان افکند خود را سخت زير                     که مخلخل گشت جسم آن دلير

چون چنان افکند خود را سوي پست            از قضا آن لحظه پايش هم شکست

پاي را بر بست و گفتا گو شوم                    در خم چوگانش غلطان مي‌روم

زين کند نفرين حکيم خوش‌دهن                  بر سواري کو فرو نايد ز تن

عشق مولي کي کم از ليلي بود                 گوي گشتن بهر او اولي بود

گوي شو مي‌گرد بر پهلوي صدق                  غلط غلطان در خم چوگان عشق

کين سفر زين پس بود جذب خدا                 وان سفر بر ناقه باشد سير ما

اين چنين سيريست مستثني ز جنس         کان فزود از اجتهاد جن و انس

اين چنين جذبيست ني هر جذب عام          که نهادش فضل احمد والسلام

                                               ---------

دفتر چهارم، بيت 1578

حکايت آن فقيه با دستار بزرگ و آنک بربود دستارش و بانگ مي‌زد کي باز کن ببين کي چه مي‌بري آنگه ببر

يک فقيهي ژنده‌ها در چيده بود                   در عمامه‌ي خويش در پيچيده بود

تا شود زفت و نمايد آن عظيم                      چون در آيد سوي محفل در حطيم

ژنده‌ها از جامه‌ها پيراسته                          ظاهرا دستار از آن آراسته

ظاهر دستار چون حله‌ي بهشت                  چون منافق اندرون رسوا و زشت

پاره پاره دلق و پنبه و پوستين                     در درون آن عمامه بد دفين

روي سوي مدرسه کرده صبوح                     تا بدين ناموس يابد او فتوح

در ره تاريک مردي جامه کن                        منتظر استاده بود از بهر فن

در ربود او از سرش دستار را                       پس دوان شد تا بسازد کار را

پس فقيهش بانگ برزد کاي پسر                 باز کن دستار را آنگه ببر

اين چنين که چار پره مي‌پري                      باز کن آن هديه را که مي‌بري

باز کن آن را به دست خود بمال                   آنگهان خواهي ببر کردم حلال

چونک بازش کرد آنک مي‌گريخت                  صد هزاران ژنده اندر ره بريخت

زان عمامه‌ي زفت نابايست او                      ماند يک گز کهنه‌اي در دست او

بر زمين زد خرقه را کاي بي‌عيار                   زين دغل ما را بر آوردي ز کار

نظرات دوستان:

» برای نوشتن نظرتان درباره داستان یا هر موضوع مرتبط با این جلسه، به قسمت "پیامها و نظرات" در همین صفحه(پایین‌) مراجعه کنید.