+ پس از خواندن داستان، در صورت تمایل، نظر و تفسیر خود را از طریق بخش "پیام‌ها و نظرات" در پایین صفحه، ارسال نمائید.
 

1. شرح و بررسی حکايت:

                      مثل "آن غريبي خانه مي‌جست از شتاب..."

دفتر دوم، بيت 739

مثل

آن غريبي خانه مي‌جست از شتاب             دوستي بردش سوي خانه‌ي خراب

گفت او اين را اگر سقفي بدي                     پهلوي من مر ترا مسکن شدي

هم عيال تو بياسودي اگر                           در ميانه داشتي حجره‌ي دگر

گفت آري پهلوي ياران بهست                     ليک اي جان در اگر نتوان نشست

اين همه عالم طلب‌کار خوشند                   وز خوش تزوير اندر آتشند

طالب زر گشته جمله پير و خام                   ليک قلب از زر نداند چشم عام

گر محک داري گزين کن ور نه رو                   نزد دانا خويشتن را کن گرو

يا محک بايد ميان جان خويش                    ور نداني ره مرو تنها تو پيش

بانگ غولان هست بانگ آشنا                     آشنايي که کشد سوي فنا

بانگ مي‌دارد که هان اي کاروان                   سوي من آييد نک راه و نشان

نام هر يک مي‌برد غول اي فلان                   تا کند آن خواجه را از آفلان

چون رسد آنجا ببيند گرگ و شير                  عمر ضايع راه دور و روز دير

چون بود آن بانگ غول آخر بگو                     مال خواهم جاه خواهم و آب رو

از درون خويش اين آوازها                           منع کن تا کشف گردد رازها

ذکر حق کن بانگ غولان را بسوز                 چشم نرگس را ازين کرکس بدوز

صبح کاذب را ز صادق وا شناس                   رنگ مي را باز دان از رنگ کاس

تا بود کز ديدگان هفت رنگ                         ديده‌اي پيدا کند صبر و درنگ

رنگها بيني بجز اين رنگها                           گوهران بيني به جاي سنگها

گوهر چه بلک دريايي شوي                        آفتاب چرخ‌پيمايي شوي

کارکن در کارگه باشد نهان                          تو برو در کارگه بينش عيان

کارگه چون جاي باش عاملست                   آنک بيرونست از وي غافلست

پس در آ در کارگه، يعني عدم                      تا ببيني صنع و صانع را بهم

کارگه چون جاي روشن‌ديدگيست                پس برون کارگه پوشيدگيست

رو بهستي داشت فرعون عنود                    لاجرم از کارگاهش کور بود

اندرون خانه‌اش موسي معاف                     وز برون مي‌کشت طفلان را گزاف

همچو صاحب‌نفس کو تن پرورد                    بر دگر کس ظن حقدي مي‌برد

کين عدو و آن حسود و دشمن است             خود حسود و دشمن او آن تن است

او چو فرعون و تنش موسي او                     او به بيرون مي‌دود که: "کو عدو؟"!

نفسش اندر خانه‌ي تن نازنين                     بر دگر کس دست مي‌خايد به کين!

  ----------------

2. شرح غزلی از دیوان شمس:

غزل شماره 2131 دیوان کبیر (برای خواندن و شنیدن این غزل اینجــا کلیک کنید.)

حیلت رها کن عاشقا دیوانه شو دیوانه شو    

                                                            و اندر دل آتش درآ پروانه شو پروانه شو

هم خویش را بیگانه کن هم خانه را ویرانه کن

                                                            وآنگه بیا با عاشقان هم خانه شو هم خانه شو

رو سینه را چون سینه ها هفت آب شو از کینه ها     

وآنگه شراب عشق را پیمانه شو پیمانه شو

باید که جمله جان شوی تا لایق جانان شوی    

                                                          گر سوی مستان می روی مستانه شو مستانه شو

آن گوشوار شاهدان هم صحبت عارض شده

                                                            آن گوش و عارض بایدت دردانه شو دردانه شو

چون جان تو شد در هوا ز افسانه شیرین ما

                                                            فانی شو و چون عاشقان افسانه شو افسانه شو

تو لیله القبری برو تا لیله القدری شوی        

چون قدر مر ارواح را کاشانه شو کاشانه شو

اندیشه ات جایی رود وآنگه تو را آن جا کشد

                                                            ز اندیشه بگذر چون قضا پیشانه شو پیشانه شو

قفلی بود میل و هوا بنهاده بر دل های ما

                                                            مفتاح شو مفتاح را دندانه شو دندانه شو

بنواخت نور مصطفی آن استن حنانه را

                                                            کمتر ز چوبی نیستی حنانه شو حنانه شو

گوید سلیمان مر تو را بشنو لسان الطیر را

                                                            دامی و مرغ از تو رمد رو لانه شو رو لانه شو

گر چهره بنماید صنم پر شو از او چون آینه

                                                            ور زلف بگشاید صنم رو شانه شو رو شانه شو

تا کی دوشاخه چون رخی تا کی چو بیذق کم تکی

                                                            تا کی چو فرزین کژ روی فرزانه شو فرزانه شو

شکرانه دادی عشق را از تحفه ها و مال ها

                                                            هل مال را خود را بده شکرانه شو شکرانه شو

یک مدتی ارکان بدی یک مدتی حیوان بدی

                                                            یک مدتی چون جان شدی جانانه شو جانانه شو

ای ناطقه بر بام و در تا کی روی در خانه پر

                                                            نطق زبان را ترک کن بی چانه شو بی چانه شو

نظرات دوستان:

» برای نوشتن نظرتان درباره داستان یا هر موضوع مرتبط با این جلسه، به قسمت "پیامها و نظرات" در همین صفحه(پایین‌) مراجعه کنید.