+ پس از خواندن داستان، در صورت تمایل، نظر و تفسیر خود را از طریق بخش "پیام‌ها و نظرات" در پایین صفحه، ارسال نمائید.
 

1. شرح و بررسی "حکايت آن اعرابي کي سگ او از گرسنگي مي‌مرد و..."

                                                                       دفتر پنجم مثنوی معنوی، بیت 477

حکايت آن اعرابي کي سگ او از گرسنگي مي‌مرد و انبان او پر نان و بر سگ نوحه مي‌کرد و شعر مي‌گفت و مي‌گريست و سر و رو مي‌زد و دريغش مي‌آمد لقمه‌اي از انبان به سگ دادن

آن سگي مي‌مرد و گريان آن عرب                اشک مي‌باريد و مي‌گفت اي کرب

سايلي بگذشت و گفت اين گريه چيست؟     نوحه و زاري تو از بهر کيست؟

گفت در ملکم سگي بد نيک‌خو                   نک همي‌ميرد ميان راه او

روز صيادم بد و شب پاسبان                       تيزچشم و صيدگير و دزدران

گفت رنجش چيست زخمي خورده است؟     گفت جوع الکلب زارش کرده است

گفت صبري کن برين رنج و حرض                 صابران را فضل حق بخشد عوض

بعد از آن گفتش که اي سالار حر                 چيست اندر دستت اين انبان پر؟

گفت نان و زاد و لوت دوش من                    مي‌کشانم بهر تقويت بدن

گفت چون ندهي بدان سگ نان و زاد           گفت تا اين حد ندارم مهر و داد

دست نايد بي‌درم در راه نان                       ليک هست آب دو ديده رايگان!

گفت خاکت بر سر اي پر باد مشک               که لب نان پيش تو بهتر ز اشک

من غلام آنک نفروشد وجود                        جز بدان سلطان با افضال و جود

چون بگريد آسمان گريان شود                     چون بنالد چرخ يا رب خوان شود

من غلام آن مس همت‌پرست                     کو به غير کيميا نارد شکست

دست اشکسته برآور در دعا                       سوي اشکسته پرد فضل خدا

گر رهايي بايدت زين چاه تنگ                     اي برادر رو بر آذر بي‌درنگ

مکر حق را بين و مکر خود بهل                    اي ز مکرش مکر مکاران خجل

چونک مکرت شد فناي مکر رب                    برگشايي يک کميني بوالعجب

که کمينه‌ي آن کمين باشد بقا                    تا ابد اندر عروج و ارتقا

  ----------------

2. معرفی کتاب، CD و سایت جهت مطالعه دربارهء شرح غزلیات شمس تبریزی

 براي خواندن صفحهء معرفي شروح غزليات شمس و موضوعات مربوطه، اينجــا کليک کنيد.

------------------

 3. شرح غزلی از دیوان شمس:

غزل شماره 1371 دیوان کبیر (برای خواندن و شنیدن این غزل اینجــا کلیک کنید.)

ای عاشقان ای عاشقان پیمانه را گم کرده ام

                                                زان می که در پیمانه ها اندرنگنجد خورده ام

مستم ز خمر من لدن رو محتسب را غمز کن

                                                مر محتسب را و تو را هم چاشنی آورده ام

ای پادشاه صادقان چون من منافق دیده ای  

                                                با زندگانت زنده ام با مردگانت مرده ام

با دلبران و گلرخان چون گلبنان بشکفته ام

                                                با منکران دی صفت همچون خزان افسرده ام

ای نان طلب در من نگر والله که مستم بی خبر

                                                من گرد خنبی گشته ام من شیره افشرده ام

مستم ولی از روی او غرقم ولی در جوی او   

                                                از قند و از گلزار او چون گلشکر پرورده ام

روزی که عکس روی او بر روی زرد من فتد

                                                ماهی شوم رومی رخی گر زنگی نوبرده ام

در جام می آویختم اندیشه را خون ریختم

                                                با یار خود آمیختم زیرا درون پرده ام

آویختم اندیشه را کاندیشه هشیاری کند

                                                ز اندیشه بیزاری کنم ز اندیشه ها پژمرده ام

دوران کنون دوران من گردون کنون حیران من 

                                                در لامکان سیران من فرمان ز قان آورده ام

در جسم من جانی دگر در جان من قانی دگر

                                                با آن من آنی دگر زیرا به آن پی برده ام

گر گویدم بی گاه شد رو رو که وقت راه شد

                                                گویم که این با زنده گو من جان به حق بسپرده ام

خامش که بلبل باز را گفتا چه خامش کرده ای

                                                گفتا خموشی را مبین در صید شه صدمرده ام

نظرات دوستان:

» برای نوشتن نظرتان درباره داستان یا هر موضوع مرتبط با این جلسه، به قسمت "پیامها و نظرات" در همین صفحه(پایین‌) مراجعه کنید.