1. شرح و بررسی " قصه‌ی عشق صوفی بر سفره‌ی تهی"، دفتر سوم، بیت 3014

 2. شرح غزل شماره  1535 بمطلع‌: "بیا تا قدر یکدیگر بدانیم          که تا ناگه ز یکدیگر نمانیم"

 1. شرح و بررسی " قصه‌ی عشق صوفی بر سفره‌ی تهی"، دفتر سوم، بیت 3014

 2. شرح غزل شماره  1535 بمطلع‌: "بیا تا قدر یکدیگر بدانیم          که تا ناگه ز یکدیگر نمانیم"

                                                          ------------------------

 1. شرح و بررسی " قصه‌ی عشق صوفی بر سفره‌ی تهی"، دفتر سوم، بیت 3014

قصه عشق صوفی بر سفره‌ی تهی

صوفیی بر میخ روزی سفره دید                   چرخ می‌زد جامه‌ها را می‌درید

بانگ می‌زد نک نوای بی‌نوا                        قحطها و دردها را نک دوا

چونک دود و شور او بسیار شد                    هر که صوفی بود با او یار شد

کخ‌کخی و های و هویی می‌زدند                 تای چندی مست و بی‌خود می‌شدند

بوالفضولی گفت صوفی را که چیست           سفره‌ای آویخته وز نان تهیست

گفت رو رو نقش بی‌معنیستی                    تو بجو هستی که عاشق نیستی

عشق نان بی نان غذای عاشق است         بند هستی نیست هر کو صادقست

عاشقان را کار نبود با وجود                        عاشقان را هست بی سرمایه سود

بال نه و گرد عالم می‌پرند                           دست نه و گو ز میدان می‌برند

آن فقیری کو ز معنی بوی یافت                   دست ببریده همی زنبیل بافت

عاشقان اندر عدم خیمه زدند                      چون عدم یک‌رنگ و نفس واحدند

جمله عالم زاین غلط کردند راه                    کز عدم ترسند و آن آمد پناه

قرب نه بالا نه پستی رفتنست                    قرب حق از حبس هستی رستن است

نیست را چه جای بالا است و زیر؟               نیست را نه زود و نه دورست و دیر

کارگاه و گنج حق در نیستی‌ست                 غره‌ی هستی، چه دانی نیست چیست

چون شنیدی شرح بحر نیستی                   کوش دایم تا برین بحر ایستی

چونک اصل کارگاه آن نیستیست                 که خلا و بی‌نشانست و تهیست

جمله استادان پی اظهار کار                       نیستی جویند و جای انکسار

لاجرم استاد استادان صمد                         کارگاهش نیستی و لا بود

هر کجا این نیستی افزون‌ترست                  کار حق و کارگاهش آن سرست

نیستی چون هست بالایین طبق                بر همه بردند درویشان سبق

خوش براقی گشت خنگ نیستی               سوی هستی آردت گر نیستی

                                     ---------------

2. شرح غزل شماره 1535 از دیوان شمس:

                   (براي ديدن تصوير و خوانش اين غزل، اينجــا کليک کنيد)

بیا تا قدر یک دیگر بدانیم                    که تا ناگه ز یک دیگر نمانیم

چو مومن آینه مومن یقین شد            چرا با آینه ما روگرانیم

کریمان جان فدای دوست کردند           سگی بگذار ما هم مردمانیم

فسون قل اعوذ و قل هو الله                چرا در عشق همدیگر نخوانیم

غرض ها تیره دارد دوستی را               غرض ها را چرا از دل نرانیم

گهی خوشدل شوی از من که میرم      چرا مرده پرست و خصم جانیم

چو بعد از مرگ خواهی آشتی کرد        همه عمر از غمت در امتحانیم

کنون پندار مردم آشتی کن                 که در تسلیم ما چون مردگانیم

چو بر گورم بخواهی بوسه دادن           رخم را بوسه ده کاکنون همانیم

خمش کن مرده وار ای دل ازیرا

به هستی متهم ما زین زبانیم

نظرات دوستان:

» برای نوشتن نظرتان درباره داستان یا هر موضوع مرتبط با این جلسه، به قسمت "پیامها و نظرات" در همین صفحه(پایین‌) مراجعه کنید.